
Zoon speelt mooi, vind ik. Altijd loepzuiver en met een warme klank. In zijn ééntje optreden vindt hij geen enkel probleem. Muziek maken samen met anderen vindt hij misschien nog wel leuker. Je kunt dat niet echt met elkaar vergelijken, zegt hij. Ik vind het iedere keer wonderlijk om hem te zien en horen spelen: Elgar, Vivaldi, Haydn, Tsjaikovsky, etc. Dat iemand van mijn vlees en bloed dat kan…
Gisteravond hebben we een grote rode koffer met wieltjes ingepakt met allerlei spullen en kleren. Ik heb hem het laatste deel van Lemony Snicket en een heleboel lekkere dingen meegegeven voor onderweg. Zijn telefoon is opgeladen en hij heeft ruim voldoende beltegoed.
En over zeven nachtjes slapen is hij er weer.
Loslaten, heet dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten