Alles stroomt.

Meer dan een maand geleden is het, dat ik iets schreef op deze blog. Er gebeurde teveel en tegelijkertijd te weinig. Soms lijkt het van groter belang gedachtenloos op de bank te liggen zappen, dan eindeloos te herkauwen wat is voorgevallen. Soms moet het zich dan maar gewoon ontvouwen, zonder al teveel actief ingrijpen. Wat wil hier gebeuren? Wat dient zich aan? Afwachten.
Ik heb besloten om zo snel mogelijk weg te gaan van de school waar ik nu werk. Ik heb geen vertrouwen in de nieuwe directeur. Hij is me te glad, te onduidelijk, te laf. Hij heeft me geen kloten genoeg. Ik heb er geen vertrouwen in. Hij is wellicht ook nog te jong om het allemaal te kunnen zien.
Ik weet het niet.
Het maakt me ook niet meer uit.
Ik heb mijn best gedaan.
En nu heb ik mijn zinnen gezet op een zwarte vmbo-t school in Slotervaart. Op de site zijn foto's van leerlingen met hoofddoekjes en donkere ogen: 80% van hen is allochtoon. Mijn hart begint er sneller van te kloppen. Het is de school waar Margalith Kleijwegt haar boek "Onzichtbare ouders" over schreef en die vervolgens is omgedoopt tot Brede School van waaruit de wijk nieuwe impulsen wordt gegeven. Ik heb gesolliciteerd als teamleider, maar als dat het niet wordt, ga ik Engels geven. Ik weet dat ik naar die school wil.
Morgen hoor ik meer.