zondag, mei 25, 2008

Zeun en Dochter

Het was een ongebruikelijke week. Het was de eerste week van de centraal schriftelijke examens, dus er vibreerden allerlei spannende sferen door het gebouw.
Maar het was ook relatief rustig, omdat de klassen aan wie ik doorgaans les geef op schoolreis waren. Zo ook Zeun, die me donderdag het volgende mailde vanuit een bergdorp in Zwitserland waar hij met zijn gehele jaargang per bus naar toe was gereisd om daar mooie wandelingen te maken en wat bosbouwwerkzaamheden te verrichten.
Hallooo!:D
Ik zit nu in de salon, met J. z'n flaptop. We hebben eindelijk internet. Gisteren bij het bomenschillen heb ik m'n been geraakt, maar het gaat al beter. Ik mis jullie best wel veel:). De dag dáárvoor was ik in de rivier gevallen, maar de koudheid viel wel mee. Nou, tot overmorgen.

Leuk, zo'n berichtje.
Ik moest er even over nadenken, maar realiseerde me gelukkig al snel dat het waarschijnlijk maar beter was om e.e.a. luchtig op te vatten, omdat ik anders wel bericht had gekregen van de leiding.
Toch was ik blij toen ik hem gisterochtend in levende lijve kon aanschouwen (en stevig huggen) en concluderen dat hij het uitermate goed heeft gehad.

Dochter heeft na de Krokusvakantie definitief haar studie afgebroken en is naar Rotterdam getrokken, waar ze nu "hokt" met Vriend. Eerst was er de opluchting over de beslissing en de vreugde over het samenwonen: de wittebroodsweken als het ware.
(Vond ik vroeger als klein meisje altijd een heel raar woord, want ik vond witbrood helemaal niet lekker: slappe hap met taaie korsten. Als dat nou de meest zorgeloze periode uit je huwelijk moest voorstellen... dan maar geen huwelijk hoor! En daar heb ik me aan gehouden dus.)
Maar na een tijdje begonnen het krappe budget en de verveling toe te slaan: wat te doen met haar tijd... en haar leven?
Op zoek naar een baantje dus!
De derde sollicitatie was raak en op de dag na Pinksteren is Dochter aangenomen als telefoniste. Ze wordt elke werkdag tussen 9 en 5 gebeld door mensen die hun gemeentereinigingsheffingbetalingstermijnen (leuk woord voor scrabble!) hebben laten verstrijken. En of Dochter dat dan voor ze kan oplossen. Soms blijkt degene aan de andere kant van de lijn een suïcidale bijstandsmoeder te zijn, dan weer een demente bejaarde dame, maar ook wel eens een onbeschofte hufter die mijn kind uitmaakt voor "domme koe" of "kankerwijf".
Het idee...
Nu belt Dochter me bijna elke dag om een minuutje of tien na de klok van vijven, als ze weer op weg naar huis is. Haar stem klinkt licht en vrolijk, terwijl ze me de meest sappige anekdotes van die dag vertelt. Haar supervisor prijst haar de hemel in, omdat ze zo hard werkt en de juiste toon steeds weet te treffen. En eergisteren kreeg ze haar eerste salaris gestort... ze was ontzettend trots.
En terecht!

dinsdag, mei 06, 2008

Al klaar!

Soms gaan de dingen heel snel: ik keek zoëven naar de vorderingen van KIVA om het geld voor Khairiya's groepsonderneming bij elkaar te krijgen... is de fondsenwerving al rond. Mooie boel zeg. Letterlijk.

zondag, mei 04, 2008

Nieuwe lening via KIVA

Het besluit is gevallen: dit project ga ik ondersteunen. In de eerste plaats omdat het in Tanzania, Afrika is. En dan ook nog eens in Zanzibar, waarover mij ooit een Noorse heks genaamd Gudrunn vertelde dat het daar zo heerlijk naar kruidnagelen ruikt, omdat die daar volop geteeld worden. Maar dat is alweer meer dan twintig jaar geleden... In de tweede plaats leen ik mijn geld niet aan slechts één vrouw Khairiya, maar via haar ook aan Fatima en Amina met wie ze een groep vormt.
Uit de omschrijving wordt mij niet helemaal duidelijk waar hun business uit bestaat, maar er wordt iets verkocht volgens mij. En wel op een manier waarbij er zo'n 90$ per maand winst wordt gemaakt. Daarvoor werkt Khairiya elke dag van 7 uur 's morgens tot 6 uur 's avonds. Ze heeft een echtgenoot en een kind van 12 jaar oud.
Khairiya, Fatima en Amina hebben nog 350$ nodig... Wie doet er mee?

zaterdag, mei 03, 2008

Ooievaars

Het Vondelpark was vanmiddag een verschrikkelijke aangelegenheid. Als je tenminste een rustgevende ervaring voor ogen gehad zou hebben. De grasvelden waren bezaaid met picknickende jonge gezinnen, zonaanbidders en mensen die iets te roken, drinken en/of te vieren hadden. Gelukkig had ik mijn mp3-spelertje bij me en kon ik net doen alsof ik bijna alleen was, als ik maar niet teveel om me heen keek en de blik vooral op al het ontluikende groen gericht hield. Niet te hard fietsen om het gevaar van aanrijdingen te beperken.
Eén vreugdevol feit om te vermelden: de ooievaars zijn terug! Deze foto heb ik eerlijk gejat van de web-site van stadsdeel Oud Zuid en voor meer informatie verwijs ik dan ook met alle respect naar alhier. Tot mijn verbazing is daar te lezen dat men verwachtte dat de ooievaars in augustus wel weer naar het zuiden zouden vertrekken. Maar ik heb op 29 december j.l. nog een aantekening gemaakt dat ik ze had gezien en nodig eens moest googleën om erachter te komen of dat wel in orde was allemaal... De natuur is echt van slag?

vrijdag, mei 02, 2008

Lening helemaal afgelost!

Vandaag kreeg ik de volgende mail in mijn postdoosje:

Dear Mathilde Dollekens,
We are very pleased to notify you that your loan to Faapopole Siuta has been fully repaid in the amount of $850.00. The payment was collected and deposited by South Pacific Business Development.
The funds from this repayment will be deposited in your Kiva account as "Available Kiva Credit" in the next 2 to 3 days. At that time, you can re-lend these funds to a new entrepreneur, withdraw them into a PayPal account or you can donate them to Kiva's operational expenses. For further instructions regarding any of these processes, please visit our help center: http://www.kiva.org/about/help.

Best wishes,
- The Kiva Team

Ik ben waanzinnig trots op mijn overzeese businesspartner. In iets meer dan een jaar (zie mijn blog van 14 april '07) heeft ze het hele bedrag van 850$ weten af te lossen om haar ijsverkoop van de grond te krijgen. Ik kan nu met het bedrag dat ik terug gekregen heb, weer een andere ondernemer m/v (maar ik denk v; vind ik tòch leuker en vooral nuttiger) ondersteunen.
Het werkt dus! En dat vind ik nog wel het meest bemoedigende en blij-makende van alles.

donderdag, mei 01, 2008

Mathilde niet in Zuid-Spanje

Op weg van Almelo naar Amsterdam Zuid zag ik dit ineens...