Nooit geweten dat er een Carnegie Heldenfonds bestaat, maar vandaag las ik erover in de Volkskrant, gezeten op een schaduwrijk bankje in het Vondelpark. Dit Fonds heeft besloten twee meisjes uit Dordrecht te belonen met een bronzen medaille en nog zowat, omdat ze met gevaar voor eigen leven het leven van een ander hebben gered. Heldinnen van 17 jaar, die op een woensdagmiddag in september vorig jaar een vrouw hulpeloos in haar rolstoel zagen zitten op een spoorwegovergang, waarvan de spoorbomen al dicht waren.
"Van beide kanten naderden treinen. Omstanders grepen aanvankelijk niet in, maar de twee tieners aarzelden niet en slaagden erin (samen met een te hulp schietende volwassen man) de vrouw van het spoor te trekken."
Wat een waanzinnige situatie, wat een moed en daadkracht. Daar kan menig mens nog een puntje aan zuigen. Wat een geweldige meiden. Daar word je toch stil van? Zijn een medaille, een loffelijk getuigschrift, een bos bloemen en wat VVV-bonnen wel genoeg om zoiets te markeren als een heldendaad?
Maar dan nog een alinea uit het artikel: "De aan de dood ontsnapte vrouw kon de reddingsactie minder waarderen: zij was naar de plek gegaan om zelfmoord te plegen."
Isn't it ironic!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten