Bonzend hoofd, tuitende oren, zware ledematen. Dat is slechts lichamelijk.
Geestelijk voel ik me prima: bruisend, vol van plannen, lust om te dansen, etc.
(Bono hoorde ik gisteravond op televisie over de overleden Pavaroti zeggen: "He was so full of lust for life: he was a big baby with a beard.")
En toch... ik heb een beetje te hard gewerkt deze week. Veel onverwachte invaluren gedraaid, waarbij het altijd spannend is of je een klik kunt maken of dat de leerlingen je het lokaal uithonen. Of gewoon niet naar je luisteren en met hun eigen puberdingen doorgaan, terwijl jij ze probeert iets wijs te maken over de Engelse taal. Kunnen ze immers toch al lang! Gelukkig viel het allemaal reuze mee, maar ik voel nu hoe ik me heb ingespannen om het goed te laten verlopen.
Het is ook wennen in mijn nieuwe coördinerende en leidinggevende werkzaamheden. Waar begint mijn functie en houdt die van een ander op? Da's nog heel erg zoeken en dan moet er een hoop geouwehoerd worden om de gewenste duidelijkheid te verkrijgen of verwachtingen bij te stellen. Maar ik voel me als een vis in het water, zo heerlijk vind ik het om zaken te kunnen regelen en organiseren zodat de school er als geheel op vooruit gaat.
En toch... het tempo moet volgende week een tandje lager.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten