Gisteren was het drie weken geleden dat ik iets schreef op deze plek. Intussen is Zusje jarig geweest en heb ik mijn huiskamer- en keukenvloer geschuurd (gevolg: het hele huis zat onder het stof en de buurvrouw kwam klagen over het aanhoudende lawaai)en in een heerlijk ruikende olie gezet. Mijn huis is er echt op vooruit gegaan en dat komt mijn humeur zeer ten goede.
School is weer begonnen! Dochter heeft haar eerste introductiedagen erop zitten en kan niet wachten totdat ze weer mag. Heeft ze zich hier nou zo zenuwachtig over gemaakt?! Leuke mentor, leuke klasgenoten, leuke school: dat klinkt uitermate veelbelovend en dat is het ook.
Op de school waar ik werk, wordt bij de opening van het schooljaar altijd een verhaal verteld door een leerkracht. Ik had het op me genomen om daar iemand voor te ronselen en bleek het daardoor uiteindelijk zelf op te moeten knappen. Gelukkig kreeg ik dit signaal al vrij duidelijk voor de vakantie: maar liefst zeven weken voorbereidingstijd.
Het was een feest om het te doen. Ze (300 leerlingen per keer) waren verbazingwekkend stil en aandachtig. Het was net alsof ik een bijzonder grote klas voor me had. Het duurde ongeveer twintig minuten en ik deed het geheel uit het hoofd.
Na afloop kreeg ik complimenten van collega's. Pubers zeggen in zo'n situatie niets uit zichzelf en ik voelde geen behoefte om te vragen. Maar tijdens het lesgeven meen ik nu verschil te merken: het lijkt alsof ik in hun achting ben gestegen.
En zo hoort het ook!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten