Op dinsdagmiddag keek ik uit het keukenraam en zag één van de koeien onrustig heen en weer draaien, dan weer liggen, dan weer staan en bovendien verloor ze wat bloederig slijm. "Die gaat bevallen!" dacht ik en belde de boer op zijn mobiel. (Want ook al ruikt het er ouderwets naar stront, het is wel degelijk een moderne boerderij.)
De boer kwam, bekeek de koe en mompelde dat het waarschijnlijk die dag zou gaan gebeuren, maar dat het nog wel even kon gaan duren. Hij ging ondertussen een nieuwe trampoline voor de kinderen in elkaar zetten; wij bleven bij de koe in de buurt.
Terwijl ik de koe bij tijd en wijle filmde, braken de vliezen, kreunde ze wat en zocht een goede plek om te doen wat ze moest doen. De andere koeien bleven op eerbiedige afstand. Na een half uur was het al zover. Drie kinderen hebben de boer geholpen om het kalf op de wereld te laten komen door heel voorzichtig mee te trekken aan het touw.
En daar lag het kleintje dan in het stro: kletsnat, kleverig en donkerbruin. De moederkoe besnuffelde het eerst van top tot teen en begon het vervolgens schoon en droog te likken met haar grote dikke roze tong. Tussendoor dronk ze vier emmers met lauwwarm water leeg.
Het kalfje bleek een meisje te zijn en van de boer mochten wij haar een naam geven. Met een link naar de naam van onze school is het Geertje geworden en waarschijnlijk gaan we haar adopteren. Toen Geertje helemaal schoon was gelikt, viel de pasgeborene in slaap voor een half uurtje. Daarna kon ze staan en een paar eerste wankele pasjes zetten op haar mooie slanke pootjes.
De volgende ochtend zag ze er zó uit:
Wat een plaatje hè? Lijkt meer Bambi dan koe...Meer belevenissen van de werkweek volgen later. Nu moet ik op tijd naar bed. Het waren een paar heerlijke dagen, maar ook heel intensief en daardoor vermoeiend.
Ik ben vooral heel moe van al het lachen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten