Nieuw haar

Is dit Kunst, zult u misschien denken? Maar nee, het is gewoon een scène uit het leven van (de Dochter van) Mathilde Dollekens, passend binnen de serie: Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan?
Dochter was al een tijdje onrustig. Of dat nou te maken had met het steeds serieuzer wordende plan om te gaan samenwonen met Vriend in Rotterdam, of omdat ze gestopt is met haar opleiding en nu naarstig op zoek moet naar werk... Niemand kan het met zekerheid zeggen, maar dat er actie geboden was, werd met de dag duidelijker. Ze moest iets met heur haar doen, zei ze, "want zó kan het echt niet langer."
Wat een enorm geval van een vicieuze (poureuze, zoals het Simplisties Verbond dat steevast noemde) cirkel: omdat haar haar niet goed zat, kreeg ze geen baan en omdat ze geen baan had en dus geen geld, kon ze de kapper niet betalen. Djiezzzzzz, dat is toch om helemaal knettergek van te worden?!!
Dochter wilde blond haar, zei ze. Dat zag ik helemaal niet zitten. Als ik namelijk aan blond haar denk, zie ik Paris Hilton voor me en dan denk ik meteen aan het-zwarte-gat-van-de-leegheid-van-het-bestaan in het algemeen en domme pruilmondjes en kleine keffertjes in Louis Vuitton-tasjes van duizenden dollars of meer in het bijzonder. Zaken waarvan, althans dat hoop ik toch, mijn Dochter ver verwijderd zal blijven. Daarom hield ik de boot enigszins af.
(En ook omdat ik nogal krap zat.)
(En ook omdat ik het deze week zo ontzettend druk had, dat ik de tijd noch de energie had om alles eens goed en rustig op een rijtje te krijgen, tegen elkaar af te wegen, enz.)
Afgelopen woensdag steeg het water Dochter echter zodanig naar de lippen, dat er gehandeld moest worden. Dus heb ik haar uiteindelijk maar aangeboden om met mijn moederlijke credit card te komen zwaaien, ergens bij een kapper die zijn vak verstaat. Binnen no time had het meiske een afspraak geregeld bij Kinki op de Overtoom, niet eens zo heel ver van mijn werk. Ze zijn twee uur met haar bezig geweest, ondertussen heb ik bovenstaande bijna nietszeggende foto gemaakt, het heeft me 73 Euri gekost (waarvan 12 voor de folie alleen al, zag ik op de bon), maar o, o, o, wat was het gezellig en wat een geweldig resultaat!
Echt waar.
Want mijn angst bleek niet gegrond te zijn. Ze heeft helemaal geen massief blond haar nu, maar er zijn een soort van highlights in haar donkere haren aangebracht, waardoor de totale indruk van haar haar lichter is geworden. Aardbeienblond heet het in vaktermen. Raar (want bij aardbeien denk ik aan rood), maar waar.
Toen we na afloop genoegelijk over de Overtoom kuierden, waren het humeur en zelfvertrouwen van Dochter naar ongekende hoogten gestegen. Haar donkerbruine ogen glansden prachtig goudkleurig op in het zonlicht, dat nu heel anders reflecteerde op haar haar. Kortom: ze zag er mooier uit dan ze al was!
En achteraf kon ik er nog erg om lachen, dat ik zelfs maar een seconde heb kùnnen denken dat Dochter net zulk haar had willen hebben als Paris Hilton...
Beetje dom ook wel, van mamma.