Op Eerste Paasdag 2008 was dit voor een groot gedeelte van de tijd het uitzicht op de wereld: sneeuw! Wat een smerig koud weer, zo aan het begin van de lente. Zoon en ik worden daar niet bedroefd of anderszins ellendig van. Integendeel. Wij vinden het heerlijk om de hele dag gedwongen binnen te blijven. Keutelen, klooien, miepen: er zijn vast nog veel meer woorden voor. Waar het op neerkomt is ongestoord je gang te kunnen gaan en zo bijkomen van van alles en nog wat.
Het is goed mediteren op witte vlokjes, die met miljoenen tegelijk, in verschillende snelheden en groottes, naar beneden dwarrelen.
Heel rustgevend.
Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten