Eén ding moet duidelijk zijn en voorop staan: ik houd helemáál niet van al die talentenshows, waarbij kandidaten na slaapverwekkend jurygeneuzel en "ontelbare" sms'jes van het gedebiliseerde Nederlandse kijkersvolk naar huis worden gestuurd door presentatrices die zich -gemaltraiteerd door hun stylistes- volslagen belachelijk maken met tergend langgerekte beoordelingen, die ze in platitudes vervat van een kaartje op moeten lezen. Dat Tyra Banks zulks iedere keer weer op een volstrekt aanvaardbare wijze voor elkaar krijgt ("You are still in the running towards becoming America's Next Top Model!"), moet wat mij betreft beschouwd worden als de spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigt en niet als bewijs dat dit een ijzersterk concept is dat, door welke Wendy, Tooske of Chantal dan ook, op een acceptabele manier kan worden nagevolgd.
Goed.
Het is nu dan hopelijk volstrekt begrijpelijk dat ik helemaal niet blij was met mezelf, toen ik een aantal weken geleden op een zaterdagavond uitgeput op da banque hangend, zappend bleef hangen bij een Idols-kandidate. Ik viel midden in haar vertolking van Climb Every Mountain uit de door mij zozeer verafschuwde musical the Sound of Music.
Dubbel gruwelijk dus eigenlijk.
Het ging te fur, zoals Dochter zou zeggen.
Het bleek Nikki te zijn, wier stem mij zozeer ontroerde dat ik er natte ogen van kreeg. Ik wilde er meer van weten (ook een beetje omdat ze woonachtig is in St. Oedenrode, vlakbij het verschrikkelijk saaie dorp waar ik ben opgegroeid) en heb vervolgens zo mogelijk elke zaterdagavond de ontwikkelingen gevolgd. Nikki bleef mijn favoriet, die me geen enkele keer heeft teleurgesteld. Op een goede tweede plaats kwam voor mij Nathalie, afkomstig uit Congo. Wat een geweldig wijf: de energie en levenslust spatten ervan af en ze heeft een stem als een huis!
Gisteravond heeft de finale van Idols 2008 plaatsgevonden en het ging tussen Nikki en Nathalie, iets waar ik het natuurlijk helemaal mee eens was. Dus zat ik in een vol-verwachting-klopt-ons-hart-stemming op tijd voor de buis, om gaandeweg de uitzending te merken, dat het me niet meer uitmaakte wie er uiteindelijk zou gaan winnen. De redenen daarvoor:
1) Ik vond dat de dames minder mooi zongen dan in de weken ervoor en het liedje "Hello World" dat door de winnende kandidate zal worden uitgebracht, past helemaal niet bij de stem van de Nikki waar ik voor gevallen ben.
2) Ik heb me plaatsvervangend heel erg ontzettend geschaamd voor de outfit van Wendy en haar stupide gegiechel, gehijg en gestotter.
3) Sommige jurken van N&N leken wel ergens uit een verzorgingshuis ontvreemd te zijn: daar zou ik nog niet dood in gevonden willen worden, laat staan ermee op televisie komen!
Al met al was het dus, ondanks het feit dat Nikki won, een anti-climax van jewelste. Zoals het een programma als Idols eigenlijk betaamt.
Waarmee de cirkel dan weer rond is, zou mijn geliefde en zeer gewaardeerde collega J. zeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Het gaat inderdaad te fur, dat Idolskijken van jou ;) kan niet he, kan niet!
Nee, kan niet... maar ik kom er dan wel weer eerlijk voor uit en ik schrijf er een stukkie over waar ik plezier aan beleef en anderen misschien ook wel en dan is het toch weer ergens goed voor. Zullen we maar zeggen. Bevobbeld.
Ik heb Zwager onze sms-correspondentie laten lezen van de-zondag-na-de-finale toen hij terug kwam van z'n eigen opnames bij Wendy. Hij lag in een deuk!
Het zal je ook plezieren dat Zwager haar persoonlijk heeft gezegd dat hij die jurk en heur haar (!) helemaal verschrikkelijk vond; dus dat ze wéét nu.
Maar het fijnste was nog wel dat Zwager haar helemaal niet (her)kende toen hij haar de hand schudde; terwijl hij, net als jij, de hele zaterdagavond naar haar had zitten kijken...
Fantastisch verhaal! Hoe reageerde ze toen ze die ongezouten kritiek te verstouwen kreeg? Een blik met daarin onverholen minachting voor provinciale wansmaak? Of meer de schok van herkenning? Eindelijk iemand die haar dorst te zeggen wat ze al die tijd al wist: ze zag er niet uit in die groene lap, met dat verschrikkelijke, kapotgetoupeerde haar en die volstrekt ordinaire oogschaduw die eerder suggereerde dat ze weer eens flink met Xander had gevochten, dan dat ze nou op de trendy troepen vooruit liep te lopen...
ik geloof dat ze de naam van de ontwerper noemde alsof het heel wat voorstelt... maar er was geen sprake van minachting, hoor. En of die schok van herkenning er was, durf ik niet te beweren. Volgens zwager is ze gewoon wel aardig; niet het ideale model zoals hij ook al verkondigd heeft want niet interessant genoeg qua ouwe kop en rimpels.
Na ja, dat wordt natuurlijk allemaal helemaal niet uitgezonden!
Een reactie posten