Morgen.....

is het begin van de rest van mijn leven. Om precies te zijn: morgen om 16.30 uur. Dan ga ik namelijk onder leiding van Patrick sporten. We hadden donderdag een fijn intake-gesprek, waarin ik veel van mezelf kwijt kon.
"Zo'n sportschool, met al die mensen in zo'n kleine ruimte, allemaal zwetend en zwoegend op van die apparaten: voor mij is het de hel. Ik vind het echt verschrikkelijk!" heb ik gezegd.
Eerst keek hij me ongelovig aan, maar toen ik niets van mijn woorden bleek terug te willen nemen, kwam er een goede vraag: "Wat doe je dan hier?"
Vervolgens kwamen de rugklachten, het overgewicht, de slechte conditie en het steeds meer gaan hangen van verschillende onderdelen ter sprake en dat het dus eigenlijk een kwestie van to choose between the devil and the deep blue sea was, zoals de Engelsen dat zo mooi kunnen zeggen. Je zou het een negatieve motivatie kunnen noemen. Of uitgaan van het ergste en dat het dan alleen maar mee kan vallen.
Patrick zei dat ik een heel vitale indruk maakte, al noemde ik mezelf het tegenovergestelde van fit. Ja, het is een slimme jongen, die Patrick. Jong ook en goed in zijn strakke vel zittend...
Nu moet ik morgen nog een soort van sportbroek zien te scoren, die comfortabel zit en toch flatteus is. En dan gaat hij een "parcours-tje" voor me maken.
We gaan heel rustig beginnen, hebben we besloten.