Viktor en Rolf

Normaal gesproken ben ik niet zo dol op ze, maar afgelopen week stond er een foto in de krant van een stuk uit hun nieuwe collectie, waardoor ik ze nu van een zekere vorm van genialiteit verdenk. Niet eens zozeer op hun vakgebied, maar meer in het pakken van de tijdsgeest en die met een zekere humor vertalen naar een beeld. Kunst dus, en niet persé mooie kleding.
We zien een mannequin in een jurk van authentieke, traditionele stof van Zeeuwse makelij. In de jurk zijn wat klederdrachtdétails verwerkt, maar verder is het een modern ontwerp. De mannequin loopt op hooggehakte(!) klompen. Het meest bijzondere vind ik nog de metalen stellage met lampen en geluidsboxjes, die onderdeel uitmaakt van de creatie. Hij doet me denken aan het houten juk, waaraan de melkmeisjes in vervlogen tijden hun emmers konden ophangen, om zo het dragen van hun last te vergemakkelijken.
Wat wordt er gedragen met het juk van Viktor en Rolf? De last van de individualiteit, verbeeld door eigen muziek en een eigen lichtshow. De individualiteit is in dit ontwerp verbonden met symbolen van een verleden waarin het groepsleven zo belangrijk was.
Voor mij hebben Viktor en Rolf een beeld geschapen voor de vraag waarvoor de moderne mens zich geplaatst ziet: hoe je individualiteit te beleven in samenleving met de anderen?
Hoe jezelf te zijn zonder geïosoleerd te raken?
Of geven ze zelfs al een antwoord op die vraag?