Uitgeput

Dochter en moi stapten vol opgewekte verwachting Vredenburg binnen. We waren er helemaal klaar voor na ons lichte maar toch voedzame diner, met onze verse pakjes Lucky Strike en Dunhill op zak. Ik sprak de gedenkwaardige woorden: "Ik ga deze avond heel intens beleven."
En toen bleek het volgende:
Ik grijnsde vol ongeloof.
Maar ach, uitgeput... da's toch zielig? Zo'n meiske maakt natuurlijk ook veel te veel mee: zo lang van huis, de hele wereld over en maar zingen. Als het dan nodig is, moet je de tijd nemen om gewoon even te chillen op je eigen bank ergens in Londen. En ze ziet er inderdaad ook wel een beetje moe en kwetsbaar uit, of niet?

Nou ja, we hebben Leo maar weer uit de parkeergarage gehaald en zijn richting huis gereden, terwijl Dochter steeds aan me vroeg: "Kan ik iets voor je doen?"
Ze is zó lief.
Nog veeeeeeeeeel liever dan Lily.
Mooier ook.
Morgenavond gaat ze naar Parijs met Vriend, die daar met zijn maten gaat worstelen. Maar voordat ze vertrekt belt ze me nog even, zodat ik haar goede reis kan wensen en veel plezier. Dan zal ik nog eens zeggen hoe gezellig ik het vandaag vond. En dat ik zo verschrikkelijk veel van haar houd.