Het is niet te geloven, maar ik ben ziek. Al twee weken en de dokter weet niet hoe lang het nog gaat duren. Ik kan me niet herinneren dit eerder bij de hand te hebben gehad in mijn volwassen leven. Een blaasontsteking op mijn 26ste staat me bij. Maar dat was met een antibioticakuurtje zo uit de wereld geholpen.
Met Hemelvaart in Vlieland begon ik te hoesten, vooral 's nachts. Een droge, irritante kriebelhoest. Ik kon er niet van slapen. Dropjes en stoppen met roken leken me een uitstekende remedie. Niet dus.
Een week later -vlak voor Pinksteren- schreef de dokter me codeïne voor om de hoestprikkel weg te nemen, zodat ik kon slapen. Eerst maar eens met de minimale dosis begonnen. Toen naar het maximum. Maar ik bleef hoesten. Zelfs met oxazepam in mijn donder lig ik elke nacht tussen 11 en 5 te blaffen. De ene keer wat minder dan de andere keer, maar inmiddels heb ik zo'n 14 dagen niet normaal geslapen.
Deze week ben ik door de dokter naar het OLVG gestuurd om een thorax-foto te laten maken. Hart en longen zijn helemaal in orde. Ook geen longkanker dus.
Vandaag dan maar aan de antibiotica, voor het geval het tóch een bacteriële infectie is (alhoewel ik geen koorts heb en ook geen slijm ophoest).
We zullen zien wat er gebeurt. Over een paar dagen zou er iets van positieve verandering te bespeuren moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten