Twee keer op een dag is me bijna teveel...

Ik zit achter mijn bureau te werken, geconcentreerd. De telefoon gaat. Iemand vraagt: "Volgende week, als al die kinderen naar ons toekomen voor het toneelstuk... Jij zou er toch voor gaan zorgen, dat ze dan chocolademelk krijgen met iets lekkers erbij?"
"Eh....ja," antwoord ik aarzelend.
Wat is er aan de hand?
Waarom vraagt ze dit?
Gaat het afgelast worden?
Zijn er niet genoeg aanmeldingen?
Moeten de plannen alweer gewijzigd?
"Dan is het wel belangrijk dat je weet hoeveel kinderen er komen. Zul je niet vergeten om daar naar te informeren?"
"Eh....nee," antwoord ik ongelovig.
"Zal ìk anders bellen?"
Ik word wakker uit mijn ongeloof.
"Nou, laat dat maar aan mij over, hoor. Dat lijkt me handiger."
"OK... Goed... Fijn!"
Na de hoorn erop gelegd te hebben, moet ik even een paar minuten zacht neuriënd naar buiten kijken, voordat ik weer verder kan met waar ik mee bezig was.

Aan het einde van de dag, om een uur of half vier, zit ik weer aan mijn bureau. De deur gaat open, ik kijk op: recht in haar gezicht. Ze buigt zich een beetje naar mij toe.
"Ik ga nu weg... En jij weet niet waarheen, hè?"
Ze is een beetje eng als ze zo glimlacht. Niet bijster aantrekkelijk ook.
"Nee, dat weet ik niet," antwoord ik op de automatische piloot.
"Ik ga naar de rechtbank!" Het klinkt een beetje triomfantelijk.
Hebben we een aanklacht lopen, die zij nu voor ons denkt te gaan winnen?
Waarom weet ik daar niets van?
Is ze net gescheiden?
Nee, da's toch al langer geleden?
"En jij weet niet waarom, hè?" zegt ze er achteraan.
"Nee, dat weet ik niet," zeg ik ongelukkig.
Waar gaat dit heen?
En hoe lang gaat het nog duren?
"Mijn zoon wordt vanmiddag beëedigd als advocaat. Leuk hè?"
"Ja.....leuk." zeg ik opgelucht. Godzijgeloofdengeprezen heeft het helemaal niets met mij te maken!
Als ze uit zicht verdwenen is, voel ik me immens alleen. Er is helemaal niemand om dit met mij te delen. Langzaam laat ik mijn voorhoofd op het toetsenbord zakken. Zo blijf ik even zitten, voordat ik weer verder kan met mijn werk.
Hoe lang nog?