De sleutels zaten nog in het slot van de buitendeur van de benedenburen. Zoiets heeft een gezellige charme als je in een dorp woont, maar in Amsterdam is het geen ideale situatie. Ik belde dus aan. De dochter des huizes deed open. Ongeveer 15 jaar oud, klein van stuk, het haar strak naar achteren in een paardenstaart, ogen zwart omrand, een zilveren knopje vlak onder de onderlip, trainingspakachtige outfit.
"Hallo" zei ik en wees met een vriendelijke glimlach naar de sleutelbos.
"Kut!"
Het kwam uit haar tenen.
Ze haalde de sleutels uit het slot.
"Bedankt. Doeidoei."
En de deur werd dicht geknald, voordat ik iets terug kon zeggen.
Zo'n meisje toch...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten