Oudjaar

Zo'n 40 jaar geleden zat mijn lieve Kleine Oma op de rand van mijn bed en vertelde me na het voorlezen van Pinkeltje iets dat ik daarna nooit ben vergeten.
"Vanavond is je eigen Oudejaarsavond." zei ze.
Ik begreep niet wat ze bedoelde.
"Je eigen Oud & Nieuw. Morgen ben je jarig, dan begint er voor jou een nieuw jaar. Dus moet je vanavond eigenlijk terugdenken aan wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd en wat je jezelf wenst voor het komende."
Ik voelde me heel erg speciaal. Van alle mensen en kinderen die ik kende, was ik niet alleen de enige die morgen jarig was, maar ook nog eens de enige die haar eigen Oudejaarsavond had.
Als kind leefde ik zó toe naar mijn verjaardag. De nog te slapen nachtjes werden afgeteld, ik was weken in de weer met een verlanglijstje en de uitnodigingen voor mijn partijtje. De spanning 's ochtends (veel te vroeg wakker worden hoorde er bij!) om het cadeau dat ik van mijn ouders ging krijgen. Soms stond er dan zomaar een spiksplinternieuwe fiets in de kamer! Wat een feest... Maar ook het diep doorleefde besef dat het aftellen na afloop van alle festiviteiten weer helemaal opnieuw moest beginnen bij 365.
Wanneer en waardoor de omslag heeft plaatsgevonden weet ik niet precies, maar ik vind er tegenwoordig niet veel meer aan om jarig te zijn. Vaak is het ineens zover en schrik ik er eigenlijk een beetje van. Verwachten 'ze' dat ik een feestje of borrel geef? Of klaarzit met koffie, thee en gebak?
Jammer dan.
Taart eten met Zoon en Dochter vind ik wèl fijn en daarom heb ik vandaag de kweeperen verwerkt tot moes en heb er vervolgens wat van gebakken. Het hele huis rook ouderwets en ik voelde me een Oervrouw in eigen keuken. En straks ga ik in bed in het donker mijn eigen Oudejaarsavond vieren, zoals mijn lieve Kleine Oma me dat geleerd heeft.