Sinds ik een aantal maanden geleden op school een eigen werkplek mèt computer heb gekraakt, is het leven er in sommige opzichten een stuk aangenamer op geworden. Voortdurende bron van ergernis was echter de lamme muis waarmee ik icoontjes pas na secondenlang gestumper aan kon klikken. Ik deed mezelf te vaak denken aan die spastische jongen uit dat mopje. (Eindelijk, eindelijk krijgt hij een ijsje, probeert er verlekkerd een likje van te nemen en plant het dan met onverwachte kracht op zijn voorhoofd.) En dus had ik bij het hoofd van de administratie een nieuwe besteld. Nu is dat een heel aardige man met wie ik prima op kan schieten, maar zijn tempo ligt me iets te laag. Ik bedoel maar; sinds mei was ik al bezig over mijn nieuwe muis en pas vanmiddag belde hij me op om nu eindelijk een ware bestelling te plaatsen.
"Nee, gaat het dan werkelijk gebeuren nu? Krijg ik eindelijk een nieuwe muis?" Ik kon er niets aan doen; ik moest een beetje venijn kwijt.
"Jaja, het heeft wat lang geduurd, maar wat voor muis wil je nou eigenlijk?" vroeg hij sjacharijnig.
"Zo’n draadloze lijkt me wel handig. Het liefst ééntje waar ook een mp-3 speler en een vibrator inzit."
Het was even stil aan de andere kant.
"Ik weet niet of die momenteel leverbaar zijn," antwoordde hij droog, "maar ik zal kijken wat ik voor je kan doen."
Wordt vervolgd?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten