zaterdag, september 02, 2006

Bubbels

Ze glimmen zo mooi in zes verschillende kleuren. Het lijken wel toverballen. Als je ze raakt, maakt het een zacht zoevend en vervolgens klikkend geluid. Als er meer dan drie van dezelfde kleur met elkaar in aanraking komen, spatten ze uit elkaar en hoor je iets dat veel op schieten lijkt. Dat laatste ligt me niet zo, dus draai ik het geluid meestal weg.
Er is geen tijdslimiet. Bij tetris is dat wel en daar werd ik –als ik bij level 7 of 8 was beland- bloednerveus van. Bij Bubbels kun je over elke volgende move nadenken zolang als nodig is en dat is enorm rustgevend. Het is bijna meditatief te noemen. Ik heb al menig vraagstuk op kunnen lossen door mijn gedachten te laten komen en gaan, terwijl ik naar die glanzende balletjes staarde en ze probeerde te elimineren.
Maar het is ook verslavend. Elke dag moet ik het een paar keer spelen. En hoe beter ik er in word, hoe langer zo’n spelletje natuurlijk duurt. Bovendien heb je op een gegeven moment ook een bepaalde eer hoog te houden: onder de 80.000 punten betwijfel ik of ik het nog wel kan en mòet een nieuwe poging wagen. Waar moet dat heen?
Maandag begint school en dus werk weer. Na zeven weken van –in meerdere opzichten - onbezorgd bubbelen, moet ik mijn leven weer efficiënt in gaan delen. Op tijd gaan slapen, op tijd weer op. Vijf dagen in de week voor een klas met 32 jonge pubers staan, hun aandacht vangen en ze iets leren. Proefwerken en overhoringen afnemen en op tijd nakijken. Wat een gedoe…
Zoals elk jaar aan het eind van de zomervakantie heb ik ook nu weer nachtmerries over lokalen die onder mijn falende toezicht worden afgebroken, gesprekken met ouders die volstrekt uit de hand lopen en collega’s die me de grond inboren.
De werkelijkheid is tot nu toe steeds een stuk rooskleuriger gebleken. Ik ben zelfs meerdere malen op onnavolgbare wijze ontzettend gelukkig geweest voor de klas. Dan hebben de kinderen en ik tijdens een les samen iets opgebouwd dat te maken heeft met concentratie, bevlogenheid en vertrouwen. En in zo’n sfeer kunnen wonderen ontstaan, waar ik weken op kan teren. Het is werkelijk aan te bevelen: werken in het onderwijs!

Geen opmerkingen: