School

School is weer begonnen en het valt me niet mee. Aan het lesgeven ligt het niet: dat ging geweldig. Wat een feest om oude leerlingen weer te zien en mee te maken en kennis te maken met de jonkies. Het ging gewoon goed en het kostte niet eens moeite.
Maar het gedoe eromheen… Ook wij, als redelijk elitaire school, hebben te maken met jongens die zich niet gedragen. Ze hangen rond in de gangen, komen te laat in de les, spijbelen, intimideren andere leerlingen en ook mijn collega’s met grensoverschrijdend gedrag, voeren geen moer uit. Het maakt me woest. Het enige waar ze op uit lijken te zijn is de boel verzieken en dat kunnen ze en dat doen ze.
En wat doen wij? Wij praten met hen en hun ouders in de hoop dat we iets in ze wakker maken: moraal, werklust, wilskracht, perspectief. We praten en praten en praten, omdat wij ervan uitgaan dat woorden tot ze door zullen dringen en er toch ergens een positieve kern te raken valt. Als we na veel gesprekken ècht moeten constateren dat die woorden geen beslag krijgen, leggen we ze heel voorzichtig een sanctie op. Dan moeten ze bijvoorbeeld een werkstuk maken en krijgen daartoe een goed gedocumenteerde opdracht met een duidelijke deadline. Als de dealine verstrijkt, beweren ze vervolgens keihard dat die opdracht nooit is uitgereikt… sta je daar met je bek vol tanden!
Vlak voor de vakantie, op de allerlaatste schooldag, is een kwetsbare leerling op weg naar huis door drie andere jongens van onze school (waaronder een klasgenoot!) aangevallen met onder andere een nierbeschadiging als gevolg. Er is een aanklacht wegens mishandeling ingediend door de ouders van de gemolesteerde leerling en die affaire gaat terecht nog een gerechtelijk staartje hebben.
Wat doen wij als school? De boosdoeners worden geschorst voor één dag en wel de dag waarop de roosters worden uitgedeeld. De daaropvolgende sportdag mogen ze weer komen. Ze hebben dus gewoon nog een extra dag vakantie gehad!!
Welk signaal wordt daarmee aan andere leerlingen afgegeven? Hoe onveilig moet die arme mishandelde jongen zich voelen?
Als wij als school begrip blìjven opbrengen voor daders, in plaats van onze leerlingen en onszelf te beschermen door paal en perk te stellen aan grenzeloos wangedrag, is het niet ondenkbaar dat het leefklimaat totaal wordt verziekt. Dan is de school niet meer van ons en daar zou ik toch wel zo godsgruwelijk van balen.
Dus ik ben woest en bezin mij op snode plannen.