Muggen, katten en een kikker.

Ik vind het helemaal niet erg als de winters warmer worden (en de zomers trouwens ook). Hoe meer de zon schijnt, hoe beter. Hoe Mediterraner de temperaturen, hoe liever het mij is. En die Elfstedentocht kan me al jaren gestolen worden.
Maar dat ik eind januari verrek van de jeuk omdat ik ben gestoken door een mug... dat vind ik dan weer niks!

Verder valt het me op dat een hoop bloggers (ik heb vandaag wat rondgeneusd bij de concurrentie) hun ruimte vullen met foto's en zelfs filmpjes van hun katten. En daar dan weer tekst aan wijden. En daar reageren anderen dan weer heel enthousiast -als het ware poezelig- op... Ik begrijp daar niets van.
Ik heb ook twee van die beesten, maar geen haar op mijn hoofd die er zelfs maar een ogenblik aan dènkt om zulks te doen. Ik heb ze ooit aangeschaft voor Zoon en Dochter, mede in de hoop dat ze de muizen buitenshuis zouden houden. Voor de rest horen ze bij het meubilair. Er is er één een keer van 3-hoog uit het raam gevallen. Toen ben ik met schort voor (ik stond net te koken), op mijn huisslippers met een bloedende kat op de arm en een zwier kinderen achter me aan naar de dierenarts twee blokken verderop gelopen. Het was een mooie, dramatische optocht. Het liep allemaal goed af en ik voelde me een ware heldin. Was oprecht verbaasd dat ik het in me had.
De andere (haar zusje) is later van ons weggelopen. Ik heb niet eens van die postertjes gemaakt om aan bomen of bij de supermarkt op te hangen. Ik kon het beest eigenlijk geen ongelijk geven. Ergens anders had ze het vast veel beter.
De kattenbak is altijd veel te snel weer vies (en wie moet hem dan schoonmaken? juist ja!), overal zitten haren (en wie moet er dan stofzuigen? juist ja!), ze willen steeds maar aandacht, vers water en voer en ze maken herrie. Als ze zich schoon likken, als ze spinnen, als ze spelen met een elastiekje, als ze lopen over de krakende houten vloer.
Het is misschien mijn boerinnenbloed dat opspeelt als ik naar mijn katten kijk: zo lang ze zich nuttig maken, mogen ze er zijn, maar ik wil geen last van ze hebben. En al dat eindeloze gefleem met die beesten of dat gebabbel tegen ze met hoge stemmetjes: ik vind het gedegenereerd gedrag.

Kreeg van Dochter de volgende tekening opgestuurd. Het lijkt wel Dierendag!