Ik kwam de klas uit en daar stond het op het bord in de hal: alle lessen vallen uit in verband met de storm. Ik werd er een beetje lacherig van. Was dat niet erg overdreven? Kom op, een beetje wind. Gaan we nou echt heel slap worden met zijn allen?
Maar nee, vertelden collega's mij, er was verkeers- èn stormalarm afgegeven. Als je vanmiddag niet persé naar buiten hoefde, kon je maar beter binnen blijven en bovendien zou het openbaar vervoer plat gaan vanaf 15.00 uur. Er werden windstoten van 120 km per uur verwacht! De wekelijkse vergadering werd afgelast, omdat verschillende collega's buiten de stad wonen en veilig thuis moesten kunnen komen...
Sta je daar, met ineens een vrije middag om handen. Ik had mooi naar de film kunnen gaan, ware het niet dat ik van de autoriteiten naar huis moest. En het Medisch Sport Centrum bellen voor een afspraak had waarschijnlijk ook niet veel zin, want die waren natuurlijk ook allemaal op tijd vertrokken.
Al mijn goede voornemens doorkruist door het weer...
Voelt wel goed: je kunt zo veel bedenken als je wilt, maar dat wil helemaal niets zeggen over de kans dat het doorgaat. De mens wikt en God beschikt.
Nog een leuke uit de Engelse les vandaag.
In een klas met 13- à 14-jarigen mochten ze om de beurt een onregelmatig werkwoord noemen: to think-thought, to see-saw, to hide-hid, to run-ran, etc. Ik hoorde een leerling tegen zijn buurman zeggen: "to fuck". Ze grijnsden naar elkaar.
Ik: "Nee jongens, dat is regelmatig..., als je geluk hebt tenminste!"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten