Vakantie

Vanochtend zijn Zoon en ik in een rustig tempo uit Amsterdam vertrokken, richting Frankrijk. Het stortregende en onweerde en ik zag tussen de grijze regenflarden door een Wegenwachtauto voorbijschieten: toch geen slechte voortekens?
Toen we de ring eenmaal verlaten hadden en echt zuidwaarts gingen, klaarde de boel alweer aardig op en op een paar kleine buitjes na is het droog gebleven. Gisteravond zei Meteo France nog dat het in Noord-Frankrijk nergens zonnig zou zijn, behalve in Normandië. Maar eigenlijk wilde ik zo dolgraag naar de kathedraal van Reims om de glas-in-lood ramen van Chagall nog eens te bekijken. Vlak na Cambrai en voor de splitsing van de A26 en de A2 hebben we het besluit pas genomen: het werd Reims.
Wat is de kathedraal ontzettend imposant, ook al benader je hem met de auto, stapvoets in de avondspits. De 13e eeuwse bouwmeesters hebben iets afgeleverd, dat het grote, het overweldigende representeert.La Notre-Dame de Reims
Het kerkplein is in hevige restauratie, maar binnenin is daar gelukkig niets van te merken. De kathedraal werd in de Eerste Wereldoorlog door Duitse bombardementen -en brand als gevolg daarvan- verwoest. De wederopbouw vond plaats met o.a. steun van Amerikaanse particulieren. Het ziet er weer prachtig uit, maar tussen al het moois zijn ze voor mij het meest opvallend:de ramen van Chagall, die hij in 1974 afleverde. De kleuren en de eenvoud maken ze onnavolgbaar, zoals al zijn werk. Helaas niet al te obvious op deze foto...
Affijn, na de kerk een kopje koffie met iets lekkers erbij. Tijdens het nuttigen ervan bekeek ik het winkelende publiek en probeerde de sfeer te proeven. Het voelde niet echt gezellig daar in Reims. Beetje grimmig en ontevreden; alsof er heel hard gewerkt en weinig bereikt werd. Gelukkig hoefden we niet te blijven.