Zomergasten I

Viaviavia ben ik op het spoor gekomen van een site, die geheel en al bedoeld is om de fictieve zomergastenaflevering van bloggers te publiceren. Eerst dacht ik: "Mwa, daar mag ik vast niet bij, so why bother?", maar ik merkte ondertussen wèl dat ik tijdens het koken, douchen of afwassen bezig was mijn gedachten te laten gaan over welke zeven fragmenten ik uit zou kiezen en wat mijn favoriete en afsluitende film zou zijn.
Heb ik een thema of doe ik het puur op nostalgie?
Daar ben ik nog niet helemaal uit.
Aan de ene kant vind ik, dat een thema of boodschap suggereert dat je persoonlijke voorkeur of herinneringen niet boeiend genoeg zouden zijn, alsof jij als persoon niet zou voldoen. Aan de andere kant is het zeer verleidelijk om gedurende drie uur "de mensheid" iets voor te houden: zo'n gelegenheid krijg je natuurlijk niet vaak. Hoe dan ook...
Het eerste fragment dat ik zou willen (laten) zien is een stukje uit Thierry la Fronde. De feiten zijn te vinden op Wikipedia, maar ik herinner me vooral een stuk bos in het zuiden van Nederland en mezelf als acht- of negenjarige. Daar speelde ik met mijn Broer en Broertje en nog wat jongens en meisjes uit de straat: om de beurt waren we Thierry en Isabelle. Er waren ook een hele zooi bijrollen, maar die waren niet interessant. Ik vond Broer eigenlijk de beste Thierry en mezelf de meest aangewezene om de rol van Isabelle te vertolken. Maar konden een broer en een zus wel op geloofwaardige wijze een romantisch verliefd stel neerzetten?
Dat was me nog eens een vraagstuk.
Het belemmerde mij gelukkig niet om met volle teugen te genieten van de middagen, dat we "ik ben Thierry de Slingeraar" zongen en ons onoverwinnelijk en eeuwig voelden.

Ja, een stukje uit Thierry la Fronde moet het eerste fragment zijn.
En anders iets uit Belle et Sébastien. Ik weet bijna zeker dat ik als een soort Pavlov-reactie meteen ga zitten snotteren als ik alleen al de titelsong weer hoor. Maar of dat nou mooie televisie oplevert?
Volgens mij ben ik smoorverliefd geweest op die kleine Sébastien, die in het echt de nakomeling was van de schrijfster van de serie en een Marokkaanse prins(!).
Sébastien werd daar in de Franse Alpen vreemd gevonden en gepest om zijn donkere, afwijkende uiterlijk. Bovendien was zijn moeder dood en zijn vader onbekend. En ik, ik wilde desnoods die lieve hond Belle zijn om hem maar te troosten in zijn ongeluk. Het is vast geen toeval (realiseer ik me nu pas), dat mijn twee grote kinderliefdes van Indische komaf en daardoor ook aan de donkere kant waren. Ik viel duidelijk niet op blond en blauwe ogen...

Verder moet er in mijn Zomergasten nog een fragment uit een documentaire over orthodox Joodse Vrouwen in Israël die hun huwelijk proberen te ontbinden. Ik viel daar ooit per ongeluk in toen hij werd uitgezonden op den Belg en was behoorlijk ontdaan te horen en te zien hoe de Joodse kerk en staat in Israël absoluut niet gescheiden zijn en wat daarvan de gevolgen zijn. Vooral de vrouwen hebben daaronder te lijden (surprised? not really...) en moeten soms jaren en jaren proces voeren en wachten totdat ze verder kunnen gaan met hun leven. Echt schandalig.

Maar tussen Thierry en Sébastien en de Joodse vrouwen moet er nog een bruggetje komen, anders is de overgang tussen mijn jeugd en de harde wereld te groot.
Eén van de Acht? De Berend Boudewijn Show? Zou je één lang fragment mogen inruilen voor twee of meerdere korte stukjes van al die shows die er toen waren? Willem Ruis hoort er eigenlijk ook bij, alhoewel ik die niet zo ontzettend leuk vond. Ik denk dat ik dwars door de beeldbuis heen aanvoelde dat hij te vaak met zijn neus in het witte poeder zat. Was wel heel erg geschokt toen hij na het harde werken dan eindelijk met vakantie was en daar in Spanje aan een hartaanval overleed.
Ja, Willem moet er toch maar bij.