Collega’s vallen bij bosjes en in sommige klassen zijn wel vijf leerlingen ziek. "Het heerst", hoor je dan. En ik weet nooit wat er heerst; het zegt me niks. Ik kan me eindeloos laten omhelzen en kussen door snotterige, hoestende, koortsige mensen zonder daar ooit enige last van te hebben. Laatst was er iemand die me geen hand wilde geven, omdat ze iets onder de leden had en me niet wilde besmetten. Ik heb haar hartelijk uitgelachen.
De arrogantie.
Ik krijg het niet van een ander.
Ik krijg het hooguit van mezelf.
Daarom ben ik totaal niet bevreesd voor eigen gezondheid nu Dochter op da banque ligt met een heet voorhoofd, een pijnlijk gezwollen keel en een naar, droog kuchje. Ik vind het heel rottig voor haar dat ze zich zó beroerd voelt, dat ze zelfs niet naar 'haar' garage wil om daar te werken. Maar ik ben ook gelukkig.
Ik fiets door de regen om verse sapjes voor haar te kopen en drop en hoestsiroop en keeltabletten. Ik leg drie dekbedden over haar heen omdat ze rilt van de kou en maak dan ook nog een kruik. Vervolgens aai ik haar gloeiende gezicht en kijk van heel dichtbij hoe ze langzaam in zichzelf wegzakt. Aan haar adem ruik ik dat ze behoorlijk ziek is. Arm kind.
Anderhalf jaar lang heb ik niet voor Dochter kunnen zorgen als ze zich zo beroerd voelde en moest ik dat noodgedwongen aan zogenaamde professionals overlaten. Helemaal niet fijn. Dus nu geniet ik met volle teugen en ben ik stiekem een beetje blij dat 'het' heerst. Ook al weet ik niet wat 'het' is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Wat heerlijk voor dochter. Zo helemaal niets hoeven, gloeiend en een beetje stoned van de koorts op de bank hangen. Koele handen van moeder op het voorhoofd. Even hoeft het leven niet meer geleefd te worden. Ik vond het altijd heerlijk als kind. Als mijn kinderen ziek zijn geniet ik een beetje plaatsvervangend. Helaas is er niemand die mijn voorhoofd koelt als ik ziek ben. Manlief is zo'n type van "duik jij lekker je bed in, ik zie je wel weer als je beter bent". Ook fijn hoor, maar anders he....
Dochter is er inmiddels weer helemaal bovenop. Ze heeft zoëven een heerlijke lunch voor ons gemaakt: omelet met feta en kruiden op brood.
Ik zou jouw manlief vragen of hij het voor één keertje eens anders wil doen en je helemaal wil vertroetelen de volgende keer als je ziek bent. Misschien levert het wel een waardevolle impuls voor jullie relatie op. Uit een vorig leven kan me nog heel goed herinneren waar koortsaanvallen gepaard aan koele handen toe kunnen leiden...
Een reactie posten