Zoon werd opgewekt wakker op deze zondag en genoot van Villa Achterwerk (Buurman en Buurman blìjven leuk). Dochter stond een uur later op met hoofdpijn, een stijve nek en een pleehumeur. Ik had ook niet zo best geslapen, maar kweet mij van mijn Moederplicht door smakelijke wentelteefjes te bakken voor het ontbijt. Je weet maar nooit of het helpt...Niet dus.
Dus zijn Zoon en ik naar het bos bij 's Graveland gereden. Het viel best mee met de drukte en terwijl we daar rondliepen, brak zowaar de zon door. Ik vind het fijn om een beetje dóór te wandelen en ondertussen te genieten van alles om me heen: bomen, paddestoelen, zingende vogels, aardegeuren. Ik kom van Venus.
Zoon vindt niets heerlijker dan om het bos te lijf te gaan. Hij probeert dode bomen om te duwen, slaat afgestorven takken weg en zegt zo de natuur een handje te helpen. Ik heb geprobeerd hem duidelijk te maken dat ik het niet prettig vindt om hem zo bezig te zien en vooral te horen, maar dat was niet aan hem besteed. Hij komt van Mars.
Terwijl hij zich uitleefde (er was echt niets aan te doen), maakte ik deze symbolische foto. Je zou toch zweren dat zo'n paddestoel een tepeltje heeft: heel vrouwelijk. En die kastanjes die openbarstten in de warme zon... die zijn dan meer van het mannelijke, zullen we maar zeggen.
Dochter was zowaar weer een beetje opgeknapt toen we thuiskwamen. Het werd nog een aangename avond, met lekker eten, veel gelach en geknuffel en mooie muziek. Een zondagavond zoals het hoort: ik met mijn twee prachtige, vrolijke kinderen om me heen, gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten