God is vele dingen, God is overal en ziet alles. Als klein meisje vond ik vooral dat laatste een rare gedachte. Zou hij ook bij me zijn als ik zat te poepen? Waarom zou God dat zichzelf aandoen? Rondhangen op een wolk hoog boven het aardse geneuzel, een beetje plukkend aan een lange baard, omgeven door zingende engelen: dat is toch een veel betere tijdsbesteding dan met je neus in de stank van een kleutertje (hoe schattig ook) te verkeren?
Mijn godsbeeld is veranderd, de tijden ook.
Ik kan nu zelfs met God chatten.
Met dank aan Dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten