Zo liepen we om ongeveer 10 uur het Vondelpark in. Het rook er toen al naar Vietnamese loempia's. Elk jaar vind ik het weer overweldigend: al die ouders en kinderen die op kleden tegen weggeefprijzen hun huisraad te koop aanbieden, kleine meisjes die zich schaarsgekleed op keiharde muziek in sensuele bochten wringen en kleine ukkies die zich te buiten gaan op viool, fluit, drums en wat dies meer zij.
Deze lieve jongen bijvoorbeeld deed zijn uiterste best, maar bezorgde mij toch voornamelijk pijn aan de oren.
En het meewarige gevoel, dat zich in mij al had opgebouwd, werd alleen maar versterkt door zijn pogingen geluid uit zijn fagot(?) te persen.Tegen de middag hield ik het voor gezien en heb mijn gasten alleen gelaten om lekker rustig thuis te gaan genieten van mijn eerste vakantiedag.
C. is helemaal losgegaan en heeft in totaal zeven tassen vol met speelgoed èn een superstep gekocht. Haar man vond het een bijzondere gewaarwording om al die Nederlanders zo eens mee te maken.
Volgend jaar ga ik het heus weer proberen, maar ik vrees dat het nooit ècht wat gaat worden tussen Koninginnedag en mij. De combinatie van feest vieren, geld verdienen en "alles zo lekker goedkoop"... ik vind het heel bevreemdend. En zo Hollands ook.
2 opmerkingen:
Heerlijk; lekker gluren in het leven van een moeder van 40+. Maffe vorm van exibitionisme ook.. iedereen een weblog..want ik ben belangrijk.
Ga zo door!!
Nou...dank je? Heb het nooit gezien als een vorm van exibitionisme, maar meer als een vorm waardoor ik mijn schrijverijen kan delen met een heel kleine kring. Vandaar dat ik ook niet mijn eigen naam voer. Bovendien is het zo ook een sport om geregeld iets te "produceren". Maar fijn dat jij er ook plezier aan beleeft. Ben eigenlijk wel nieuwsgierig hoe je hier zo verzeild bent geraakt.
En evenzeer benieuwd of je dit ooit zult lezen... Dat krijg je ervan!
Een reactie posten